Kakaibang Alamat Mula Sa Buong Mundo Tungkol Sa Mga Pagkaing Kinakain Araw-araw

2024 May -akda: Jasmine Walkman | [email protected]. Huling binago: 2023-12-16 08:38

Ang mga sinaunang tao ay madalas na kumplikado at kaakit-akit kwento ng pagkain - mula sa mga alamat ng mga lupain na may kakaibang pampalasa, hanggang sa mga kwento ng mga diyos na nagpapamana ng mga sagradong butil sa sangkatauhan. Ngunit kahit na ang pinaka-mahinhin pagkain sa aming mga refrigerator at aparador ay may mayamang kasaysayan sa mistisismo at mitolohiya.

Sol

Sa maraming mga kultura sa buong mundo, ang asin ay itinuturing na isang simbolo ng kadalisayan, isang sangkap na may kakayahang paalisin ang mga masasamang espiritu. Sa alamat ng Europa, ang asin ay madalas na ginagamit upang protektahan kami mula sa mga bruha.

Ang asin ay may mahalagang papel din sa tradisyon ng mga Hudyo at Kristiyano, at ang mga modernong tagapagtanggol ng pakikidigmang espiritwal ay nakikita ito bilang sandata sa paglaban kay satanas. Kung sabagay, maraming beses itong nabanggit sa Bibliya hinggil sa pagluluto, mga ritwal, at tipan ng Diyos. Ang Buddhism at Shinto ay may magkatulad na pananaw sa pagiging epektibo ng asin sa pagtataboy sa mga masasamang espiritu.

Maraming mga modernong Okinawans ang nagpapala ng mga bagong kotse ng asin at nagdadala ng maliliit na mga pakete ng asin sa paligid nila sa kanilang mga proteksiyon na sasakyan. Kasunod sa pag-atake noong Setyembre 11, pinataas na mga pagsusuri sa seguridad sa mga base ng Estados Unidos sa isla ay nakita ang mga security guard na nagtatanong sa mga lokal na manggagawa tungkol sa misteryosong puting pulbos na mga bag sa kanilang mga sasakyan. Tila, ang "misteryosong" puting pulbos ay pinaghihinalaang isang posibleng banta, sa kabila ng mga lokal na kaugalian.

Para sa mga taong Zuni ng American Southwest, ang isa sa pinakamahalagang mga diyos ay ang Salt Mother o Mal'l Oyatsiki, na nakatira sa sagradong lawa ng Zuni. Ayon sa kanilang mga alamat, siya ay dating nakatira malapit sa mga tao ng Zuni, ngunit lumipat sa lawa pagkatapos na masaktan ang kanilang ugali. Iyon ang dahilan kung bakit ang Zuni at iba pang mga kalapit na tribo ay kailangang maglakbay doon upang makakuha ng asin, na isang mahalagang bahagi ng mga seremonya ng relihiyon at tradisyonal na mga ritwal ng pagbibinyag.

Patatas

Ang katamtamang patatas ay napakahirap tanggapin bilang pagkain sa Europa, ngunit kalaunan ay natanggap nang may sigasig para sa mga kapangyarihang nakagagamot. Sa Scotland at Ireland, ginamit ang patatas upang gamutin ang rayuma, at sa iba pang mga bahagi ng British Isles ay ginamit ito para sa cramp, pigsa, hika at namamagang lalamunan.

Lumilitaw ang mga katulad na alamat sa Hilagang Amerika, kung saan ito pinaniniwalaan patatas sa ilalim ng kama suportahan ang paglilihi at maiwasan ang mga pagpapawis sa gabi. Inakala pa ng ilan na ang tatlong patatas na dala sa bulsa ay pumipigil sa almoranas. Mayroong maliit na katibayan ng mga naturang remedyo ng mga tao sa mga Indian, maliban sa kaso ng tumitigas na warts.

Habang ang mga patatas ay nagmula sa Hilaga at Timog Amerika, ang mga Muslim na tao ng Tsina ay may ibang-iba alamat para sa pinagmulan nito. Sinasabing habang si Muhammad ay nasa kanyang banal na martsa, ang kanyang hukbo ay nagugutom at nakakulong sa isang libis, kaya't nanalangin siya kay Allah para sa tulong. Inutusan niya ang kanyang mga tauhan na magtayo ng isang bato sa apuyan, punan ito ng nasusunog na kahoy, at ilagay ang malalaking bato bago ito itatakan ng luwad. Makalipas ang dalawang oras, binuksan ang apuyan upang isiwalat na ang mga bato ay naging patatas. Ang mga sundalong Islam ay nagwagi sa susunod na laban at kalaunan ay natagpuan ang mga halaman ng patatas sa lambak.

Gatas

Ang katutubong alamat ng Ireland ay nagsasabi tungkol sa isang mahusay na baka na nagngangalang Glas Ghaibhleann, na naglalakad sa buong bansa, na nagbibigay ng libreng kamangha-manghang gatas na may 100% na nilalaman ng cream sa sinumang lalapit. Maraming mga lungsod ang ipinangalan sa baka na ito, at ang ilan ay naniniwala na ang hayop ay kumakatawan sa Ireland mismo. Ang iba't ibang mga paliwanag para sa baka ay nagsasama na siya ay isang engkantada bituin na kabilang sa sea king o sa ilalim ng mundo, o marahil siya ay isang takip para sa diyosa na si Bo Find.

Sa ibang mga bahagi ng British Isles, mayroon ding mga bulung-bulungan tungkol sa isang malaking baka ng pagawaan ng gatas, at isang kuwento mula sa Wales ang nagsasabi kung paano nawala ang isang baka mula sa Lupa.pagkatapos ng mga sakim na naninirahan sa lambak ay plano na patayin at kainin ito.

Ang ilan ay nagtatalo na ang mga ito mga alamat malayo na nauugnay sa mga sinaunang alamat ng India ng "mga ulap na baka" na nagbubuhos ng gatas mula sa kalangitan. Ayon sa mga kwento, ang mga baka na ito ay dinakip ng demonyong Vritra upang magdala ng gutom sa Lupa. Sa katunayan, ang gatas ay may isang espesyal na kahulugan sa mitolohiya ng India, kung saan ang gatas ng ina ay sumasagisag sa isang babaeng puwersang mistiko na katumbas ng tamud na tamud. Bilang karagdagan, ang gatas mula sa dibdib ng diyosa na si Parvati ay nagdudulot ng imortalidad. Parehong mga alamat ng India at Irish ay nagsasalita din tungkol sa mga masasamang taong napatay sa pamamagitan ng paglunok ng nakamamatay na gatas o itim na gatas.

Tinapay

Kasaysayan, ang tinapay ay gampanan ang isang napakahalagang papel sa kasaysayan ng karamihan sa Kanlurang Eurasia. Ang tinapay ay mahalaga din sa tradisyon ng mga Hudyo, kung saan kilala ito bilang pagpapagaling at isa sa mga katanggap-tanggap na sakripisyo sa panahon ng bibliya.

Nang ang mga mamamayang Judio ay lumakad sa ilang sa panahon ng bibliya, sinasabing suportado sila ng mana, o pinagaling ng hashamaim - tinapay na mula sa langit. Sinasabing nahulog ito mula sa kalangitan at nagawang muling likhain ang bawat posibleng panlasa, ngunit mapapanatili lamang ito sa isang araw. Ang tinapay na ito ay inilaan upang turuan ang mga Hudyo kung paano maging mula sa isang populasyon ng alipin hanggang sa isang malayang bansa.

Maraming mga tiyak na ritwal, kabilang ang tinapay, tulad ng tashlik, isang kaugalian na ilipat ang mga kasalanan ni tinapayna kung saan ay itinapon sa isang likas na mapagkukunan ng tubig.

Ang tradisyon ng pagpasa sa mga kasalanan ng tinapay ay may isang kagiliw-giliw na parallel sa tradisyon ng British at American. Sa halip lamang ng mga kasalanan ang mga taong ito ay madalas na nagdadala ng mga sakit. Ang gamot ng katutubong tao ng Britain ay nagrereseta ng tinapay para sa pamamaga, sprains, lagnat at sakit sa mata. At sa Silangan ng England, ang tinapay na inihurnong sa Biyernes Santo ay nakaimbak sa buong taon upang pagalingin ang sakit. Ang katutubong gamot na ito ay mayroon din sa Hilagang Amerika, kung saan ang tinapay ay pinaniniwalaan na isang gamot para sa ubo at bulutong. Katulad nito, sinasabing ang tubig kung saan nilublob ang tinapay ay nakakagamot sa pagtatae.

Tuna

Habang ang de-latang tuna ay itinuturing na katamtaman, ayon sa kaugalian para sa Maldivian na mga pananim sa dagat na tuna ay isang isda na may mahalagang pinagmulan. Ang Maldivian folklore ay nagsasalita ng maalamat na navigator na nagngangalang Bodu Niami Takurufanu, na sa kauna-unahang pagkakataon ay ipinakilala ang pinakatanyag sa mga isla tuna.

Sa isang paglalakbay sa negosyo, ang mga tauhan ng Bodu Niami ay kumuha ng isang malaking, makapal na sisidlan. Iniutos sa kanila ni Bodu Niami na i-save ang mga isda, ngunit natuklasan niya na ang isa sa kanyang mga tauhan ay kumain nito at itinapon ang ulo nito sa dagat upang maitago ang katibayan. Galit, inutusan niya ang helmman na tumulak sa direksyon kung saan itinapon ang ulo ng isda.

Matapos ang paglalayag sa loob ng 83 araw, nakatagpo sila ng isang higanteng itim na-coral na puno sa pagtatapos ng mundo. Bigla silang napaharap sa malalakas na hangin at alon. Nagbanta ang bagyo na itapon ang barko sa gilid ng mundo habang tinali ito ng mga tauhan sa isang sanga ng isang malaking puno. Nang makita ang kakilabutan ng mga tauhan, ang galit ni Bodu Niami ay nagsimulang kumawala, at pumayag siyang umalis at bumalik habang naging mas kanais-nais ang hangin at pagtaas ng tubig.

Matapos magpalipas ng isang gabi, nagising sila upang malaman na ang dagat ay hindi lamang kalmado, ngunit puno ng malalaking hindi kilalang isda. Si Bodu Niami ay nagpinta ng isang imahe ng isang isda sa isang piraso ng pergamino at bumulong ng mga salitang mahika upang makuha ang kaluluwa nito sa pamamagitan ng pagtatakan ng pergamino sa isang tubo ng kawayan. Habang naglalayag ang barko pauwi, ang tubig sa paligid nito ay sagana sa napakaraming mga isda na kung minsan ay tumalon sila diretso sa deck.

Hindi nagtagal ay lumitaw ang mga problema nang makita nila ang dalawang malalaking bato na umaakyat sa dagat sa harap nila. Mabilis na nag-iisip, binuksan niya ang tubo ng kawayan, nakakabit ng isang bigat sa pagguhit ng isda, at pinakawalan ito sa dagat. Ang lahat ng mga isda ay sumunod sa kanya sa kailaliman ng karagatan, nailigtas ang barko. Gayunpaman, nang makauwi siya sa bahay, itinapon niya ang walang laman na tubo ng kawayan sa karagatan, na akitin ang tuna, na magiging paboritong catch ng mga mangingisda ng Maldivian.

Repolyo

Ayon sa mga sinaunang Greeks, ang repolyo ay nagmula sa giyera sa pagitan ng tao at ng diyos. Ang isang prinsipe ng Thrace, na kilala bilang Lycurgus, ay inisin ang diyos na si Dionysus sa pamamagitan ng pagwasak sa mga sagradong puno ng ubas ng diyos. Bilang parusa, ang prinsipe ay nakakabit sa mga ubasan, at nang umiyak siya para sa kanyang nawalang kalayaan, ang mga unang cabbage ay umusbong mula sa kanyang luha. Ang alamat na ito ay humantong sa tanyag na klasikal na kasanayan sa pagkain ng repolyo upang maiwasan ang pagkalasing o hangover, na may paniniwala na ang repolyo at puno ng ubas ay likas na mga kaaway. Ang iba pang mga Griyego, tulad ng mga Ionian, ay isinasaalang-alang na banal na repolyo at ipinataw ito sa kanilang mga panunumpa.

Lumilitaw ang mga alamat ng repolyo sa ibang lugar sa Europa. Ang mga tangkay ng repolyo ay sinasabing ginagamit para sa paglipad ng mga diwata at bruha, at isang alamat ng Irlandiya ang nagsasabi tungkol sa isang hardinero na naimpluwensyahan ng isang engkanto at nagdusa mula sa labis na pagkapagod sapagkat napilitan siyang lumipad gabi-gabi sa isang repolyo.

Sa rehiyon ng Havel ng Aleman, mayroong isang alamat tungkol sa isang gutom na tao na nagpasyang magnakaw ng ilan sa repolyo ng kanyang kapit-bahay sa Bisperas ng Pasko. Katatapos lamang niyang punan ang kanyang basket, nahuli siya ni Kristo. Para sa pagnanakaw sa banal na gabi, ipinadala siya ni Kristo sa pagpapatapon sa buwan gamit ang kanyang ninakaw na repolyo, at malamang na nanatili siya roon hanggang ngayon.

Mantikilya

Ayon sa alamat ng Wexford County, Ireland, ang ilang mga tao ay maaaring makipag-usap sa diyablo upang magnakaw ng langis sa ibang mga tao. Ang biktima ng sumpa ay hindi makagawa ng langis. Sa halip, makakakuha ka ng isang cream na may isang kahila-hilakbot na baho. Ang isang palatandaan na ang sumpa ay nasa isang bahay ay isang piraso ng taba o langis na naiwan sa pintuan. Ang lunas ay kumuha ng bahagi ng isang araro at mamula sa apoy sa pangalan ng demonyo. Ito ay magiging sanhi ng magnanakaw ng langis na pumasok sa bahay at ihayag ang kanyang sarili.

Ang mahiwagang pagnanakaw ng langis ay malinaw na isang pangunahing problema sa medyebal na Ireland, dahil ang ibang mga rehiyon ay may magkatulad na kwento. Ang isang kwento ay nagsasabi tungkol sa isang pari na nag-ikot ng umaga nang mapadaan niya ang isang babae na namumulot ng hamog at sinabi: Halika sa akin, lumapit sa akin, lumapit sa akin.

Hindi nagtagal ay dumating ang kanyang mga kapitbahay upang magreklamo na hindi sila makakagawa ng anumang langis, at biglang naalala ng pari na maaaring ninakaw ng mga bruha ang langis sa pamamagitan ng pagkolekta ng hamog. Pagkatapos ay nagtungo sila sa bahay ng matandang babae, kung saan nalaman nila na bagaman nagmamay-ari lamang siya ng isang matandang kambing, mayroon siyang tatlong tub ng sariwang mantikilya.

Mga gisantes

Ang mananalaysay na si Walter Kelly ay naniniwala na ang mga gisantes ay isang gitnang bahagi ng mitolohiyang Indo-Europa, kahit papaano ay nauugnay sa apoy ng langit. Sinabi ng isang mitolohiyang Norwegian na ang mga gisantes ay orihinal na ipinadala sa Daigdig ng diyos na Thor bilang parusa. Nagpadala siya ng mga dragon upang madungisan ang mga balon at mga mapagkukunan ng tubig na may mga gisantes, ngunit ang ilan sa kanila ay nahulog sa lupa at umusbong. Upang maiwasan ang karagdagang pagtutol sa diyos, tradisyonal na kumakain ng mga gisantes ang mga taga-Scandinavia noong Huwebes (Araw ni Thor).

Sa alamat ng Aleman, ang lahi ng dwarf, ang Miniature, na dating nag-ayos ng martilyo ni Thor, ay gustung-gusto ang mga gisantes na lumabas sila sa gabi, sa "mga sumbrero ng kadiliman," na ginawa silang hindi nakikita habang ninakaw ang mga gisantes mula sa bukid.

Sa alamat ng British, ang isang pod na may eksaktong siyam na mga gisantes ay may isang mausisa na pagkakaugnay sa pag-ibig, na humahantong sa isang tradisyon na tinatawag na peasecod wooing. Kung ang isang kasambahay ay nakakahanap ng isang pod ng siyam na mga gisantes at inilalagay ito sa bintana ng kusina, nangangahulugan ito na ang susunod na batang solong papasok ay ang kanyang asawa.

Labanos

Maniwala ka man o hindi, ang mga labanos ay iginagalang ng mga sinaunang Grego. Ayon sa may-akdang Romano na si Pliny, nang ang mga Greko ay nagbigay ng mga regalo sa diyos na si Apollo sa Delphi, nagmomodelo sila ng mga labanos sa ginto, mga beet sa pilak at mga singkamas na tingga. Ang mga labanos ay mahalaga din sa diyos ng Hindu na Ganesha, na madalas na inilalarawan na may hawak na gulay sa isa sa kanyang kaliwang kamay.

Taon-taon sa Japan, ang diyos na Daikoku-sama ay inaalok ng isang malaking labanos na may dalawang seksyon at isang branched na ugat. Ayon sa alamat, si Daikoku ay kumain ng masyadong maraming mga cake ng bigas nang siya lamang at sinabihan ang kanyang ina na kumain ng labanos upang maiwasan ang kamatayan. Natagpuan nila ang isang dalaga na nagdadala ng mga labanos para sa kanyang panginoon at hiningi siya ng isa, ngunit tumanggi siya dahil binibilang na sila ng kanyang panginoon. Sa kasamaang palad, mayroong isang dalawang-seksyon na labanos na maaaring masira sa dalawa at sa gayon ay mai-save ang buhay ng diyos.

Pipino

Ang cucumber ay lilitaw na nakakagulat nang maraming beses sa alamat ng mundo at madalas na itinuturing na isang simbolo ng pagkamayabong. Ang isang maagang alamat ng Budismo ay nagsasabi tungkol kay Haring Sagara, na ang asawang si Sumati ay nanganak ng 60,000 mga anak.

Sa sinaunang Roma, ang mga kababaihan ay nagsusuot ng mga pipino sa paligid ng kanilang mga baywang upang maitaguyod ang pagbubuntis. Kakaiba na ang mga halaman ay hindi nagustuhan ng mga herbalist sa British Isles. Isinasaalang-alang nila ang mga ito ang sanhi ng maraming mga sakit at pagkamatay, dahil masyadong malamig para sa mga tiyan ng tao. Noong 1766, ang manunulat ng Ingles na si Landon Carter ay kritikal na sumulat tungkol sa kanyang anak na babae: Siya ay kumilos imposible sa buong tag-init, kumakain ng mga pipino at lahat ng uri ng basura sa apdo huli na gabi.

Ang pananaw ng British ay matalim, dahil ang mga pipino ay mas madalas na nauugnay sa sekswalidad. Sa Pennsylvania, pinaniniwalaan na ang mga pipino ay pinakamahusay na nahasik sa araw ng isang hubad na lalaki sa pinakadulo ng kanyang buhay, at ang "nakikitang pagkalalaki ng maghahasik" ay tutukoy sa haba ng pipino.

Ang isang sinaunang alamat ng Java ay nagsasabi tungkol sa isang mag-asawa na nagdarasal araw-araw para sa isang anak. Narinig sila ng isang masamang higanteng nagngangalang Buto Ijo, at binigyan niya ang mag-asawa ng isang binhi ng pipino na pipino na magbibigay sa kanila ng isang sanggol. Ngunit may isang nahuli. Si Buto Ijo ay magbibigay sa kanila ng binhi kung saan isisilang ang isang batang babae. Ngunit kapag nag-17 na siya, babalik siya upang sunduin siya. Gustong gusto ng mag-asawa na magkaroon ng isang sanggol na sumang-ayon sila. Isang batang babae na nagngangalang Timun Mas ay ipinanganak.

Nang mag-17 na siya, lumitaw ang gutom na higante. Ngunit binigyan ng kanyang mga magulang si Timun Mas ng isang espesyal na bag at sinabi sa kanya na tumakbo at kung ano ang gagawin. Siya ay tumakbo palayo. Kinuha niya ang asin sa bag at itinapon sa likuran niya. Ang asin ay naging dagat na pinilit tumawid ng higante. Pagkatapos ay nagtapon siya ng chili pulbos at naging isang matalas na palawit na nakakabit sa Buto Ijo. Pagkatapos ay nagtapon siya ng mga binhi ng pipino, na agad na sumibol. Pinahinto nito ang nagugutom na higanteng higante para sa agahan. Nang matapos ay ipinagpatuloy niya ang paghabol sa dalaga. Sa wakas ay nagtapon siya ng isang dakot na hipon. Sila ay naging buhangin at nilamon ang higante, at umuwi si Timun Mas sa kanyang mga magulang.