Rhubarb

2024 May -akda: Jasmine Walkman | [email protected]. Huling binago: 2023-12-16 08:38

Ang Rhubarb / Rheum officinale / ay isang nangungulag na halaman na may tuwid na tangkay hanggang sa 2 metro. Ang Rhubarb, kung minsan ay tinatawag na pantay, ay nasa parehong pamilya ng sorrel - ang pamilyang Lapad. Mayroon itong malalaking pandekorasyon na dahon at malalaking laman na mga tangkay, na may pula, puti o rosas na mga bulaklak. Ang Rhubarb ay isang halaman na namumulaklak mula Hunyo hanggang Agosto.

Ang Rhubarb ay lumago pangunahin sa mga bansa sa Kanlurang Europa, ngunit sa Bulgaria, sa kasamaang palad, ang mga katangian ng pagpapagaling nito ay mas kilala kaysa sa nutrisyon.

Kasaysayan ng rhubarb

Rhubarb ay dinala mula sa Gitnang Tsina patungo sa mga hardin ng Inglatera, kung saan ito napakabilis na naka-ennoble. Naging tanyag siya na kahit si Moliere ay binigyan siya ng pansin na nararapat sa kanyang "Healing Love." Ang Ingles ay kumain ng isang napaka-monotonous na diyeta noong ika-18 siglo, kaya't marami sa kanila ang nagdusa mula sa pagkadumi. Natagpuan nila ang kanilang gamot sa harap ng rhubarb.

Sinasabi ng mga istoryador na ang halaman ay kilala ng mga sinaunang Greeks, na tinawag itong "ra". Nakipagpalit sila sa kanya, at kalaunan ay nakarating sa Roman Empire ang kalakal na ito. Marahil ay tumagal ng halos isang libong taon para maabot ng rhubarb ang Tsina, at mula roon, noong 1777, natagpuan ng rhubarb ang lugar nito sa royal court ng England. Tulad ng nakikita, sa loob ng maraming siglo kinakailangan na ang rhubarb ay lumiko mula sa isang nakapagpapagaling na lunas na maging isang magandang sangkap sa isang bilang ng mga kakaibang pinggan sa modernong lutuin.

Komposisyon ng rhubarb

Naglalaman ang Rhubarb ng glycosodically bound at libreng anthraquinones - hanggang sa 7%, pati na rin ang isang napakaliit na nabawasan na mga anthraquinones. Ang rheochrysin, chrysophanein, gluco-emodin, gluco-aloe-emodin at gluco-rein ay matatagpuan din sa rhubarb - lahat ay ang mga anthraquine glucosides. Ang magagamit na bahagi ng rhubarb ay naglalaman ng isang malaking halaga ng mga mineral, pectin, starch at tannins. Ang Rhubarb ay mayaman sa mga bitamina B, bitamina C, karotina, kaltsyum, sodium, iron at posporus.

Ang 100 g ng nakapirming rhubarb ay naglalaman ng 21 calories, 0.11 mg ng fat, 1.8 g ng hibla, 94 ML ng tubig, 1.1. g asukal, 0.55 mg protina, 0 mg kolesterol.

Pagpili at pag-iimbak ng rhubarb

Kapag pumipili rhubarb, tandaan na ang mga pamantayan kung saan mo hinahanap ito ay hindi dapat magkakaiba sa anumang paraan mula sa pagbili ng sorrel, pantalan at lahat ng iba pang mga berdeng malabay na gulay. Ang mga dahon ng Rhubarb ay dapat na sariwa at malutong. Ang mga tuyong dahon ay naglalaman ng halos walang mga nutrisyon, kaya pinakamahusay na iwasan ang mga ito.

Kung nais mong i-dial ang iyong sarili rhubarb, hanapin ito sa matataas na parang ng bundok, kung saan mayroong higit na kahalumigmigan. Sa karamihan ng mga kaso, mahahanap mo ito malapit sa mga puno. Ito ay nakikilala sa pamamagitan ng mga dahon na lumampas sa 40 cm at isang magandang berdeng kulay. Magkaroon ng kamalayan na ang mga tangkay ng dahon ay hindi pinutol, ngunit napunit ng isang mabilis na paghila mula sa base. Ang halaman ay kinuha bago ito mamulaklak.

Itabi ang rhubarb sa isang plastic bag sa prutas at gulay na kompartimento sa ref. Kung nais mong i-save ito para sa mga buwan ng taglamig, huwag mag-alala sa lahat. Gupitin lamang ito at ilagay sa isang sobre sa freezer. Ito ay kung paano naiimbak ang isang malaking bahagi ng mga nutrisyon nito.

Rhubarb sa pagluluto

Rhubarb ay may isang tukoy na maasim na lasa, na ginagawang perpekto para sa juice at iba`t ibang nakakainit na inumin. Gayunpaman, dapat pansinin na upang pumatay ng ilan sa lasa nito, dapat itong palaging isama sa asukal. Ang mga tangkay ng rhubarb ay medyo matigas sa kanilang hilaw na anyo, kaya't kailangan nila ng paglaga ng halos 10 minuto. Huwag mag-alala, dahil pagkatapos sila ay naging labis na marupok.

Tama ang sukat sa isang bilang ng mga pinggan mula sa lutuing Europa, at sa nagdaang panahon sa Estados Unidos ay naghanda lamang ng mga panghimagas. Mas gusto ng mga poste na kumain ng rhubarb na may spinach at patatas, gamitin ito upang makagawa ng mga jam at compote. Napakahusay na pagsasama sa banilya.

Rhubarb ginamit sa paghahanda ng ilang mga alak na prutas. Huwag mag-atubiling idagdag ang rhubarb sa iyong mga sariwang salad, matapang na pagsamahin ito sa yogurt at luya. Sinabi ng mga may karanasan na chef na ang kombinasyon ng mga strawberry at rhubarb ay labis na masarap. Ginamit ang makinis na tinadtad na rhubarb upang tikman ang mga sopas sa halip na sitriko acid at suka. Maaari ring magamit ang Rhubarb upang makagawa ng isang masarap na pagpuno ng pie. Ang mga dahon ng Rhubarb ay ginagamit din bilang pampalasa sa industriya ng isda.

Mga pakinabang ng rhubarb

Rhubarb ay ginagamit upang gamutin ang gastritis at mapabuti ang pantunaw. Ito ay nagdaragdag ng ganang kumain at nagpapabuti ng bituka peristalsis, na humahantong sa paglilinis ng katawan. Pinasisigla ng Rhubarb ang pagtatago ng mga gastric at apdo juice, na nagpapabilis sa mga proseso ng metabolic. Ang Rhubarb ay isang mahusay na tool sa paglaban sa labis na timbang. Nakakamit nito ang magagandang resulta sa pamamaga at buhangin sa mga bato, pati na rin sa anemia.

Ang pagpapalakas ng mga kalamnan ng pagtunaw ay ginagawa sa pamamagitan ng pagkuha ng 0.10 g ng pulbos na mga ugat ng rhubarb.

Ang laxative effect ng rhubarb ay nakamit sa pamamagitan ng pagkuha ng 0.50 g, at kung nais mong gamitin ang rhubarb bilang isang paglilinis - ubusin hanggang sa 3 g. Ang mga ugat ng Rhubarb ay kasama sa maraming mga paghahanda na may isang laxative effect.

Pahamak mula sa rhubarb

Ang mga dahon ng Rhubarb ay may mababang pagkalason at naglalaman ng oxalic acid. Gayunpaman, upang maganap ang pagkalasing, kinakailangan upang lunukin ng isang tao ang tungkol sa 5 kg ng mga dahon, na halos imposible. Ang mga pasyente na may sakit na gout at atay ay hindi dapat ubusin rhubarb.