Sorrel

2024 May -akda: Jasmine Walkman | [email protected]. Huling binago: 2023-12-16 08:38

Sorrel Ang / Oxalis / ay isang lahi ng taunang o pangmatagalan na mga halaman na halaman ng pamilya Oxalidaceae - Kiselichevi. Ang mga dahon ng karamihan sa mga species ng genus ay halos kapareho ng species ng genus na Clover - Trifolium, na mula sa pamilya ng legume - Fabaceae, ngunit malinaw na nakikilala mula sa kulay ng klouber. Ang ilang mga species ng sorrel ay may makapal, tatlong-bahagi na lila-pula, lila o berde na mga dahon at nagtatayo ng mga tangkay, ang iba ay may manipis na malakas na branched na gumagapang na mga tangkay, ang ilan ay maliit, ang iba ay mas malaki. Iba't ibang mga pamumulaklak sa iba't ibang oras.

Ang pinakatanyag ay ang karaniwang sorrel / Oxalis acetosella L. /. Kilala rin ito bilang maasim na klouber, sorrel, sorrel, sorrel ng tupa, roe deer ay isang pangmatagalan na halamang halaman na may isang manipis, gumagapang na rhizome sa ibabaw ng lupa, natatakpan ng matabang mapula-pula na labi ng mga basal na dahon. Ang mga dahon nito ay direktang nakausli mula sa rhizome hanggang 2 hanggang 10 cm ang haba, mahibla na mga tangkay, triple, ang mga dahon ay pabalik sa hugis ng puso.

Ang mga kulay ng kalungkutan walang asawa. Ang mga sepal ay 5 sa bilang, libre, matibay. Ang mga petals ay 5 din, maluwag, puti na may rosas o lila na mga ugat, madalas sa base na may isang dilaw na lugar. Ang prutas ay isang ovoid o pahaba na 5-nested na kahon. Ang mga buto ay mapula kayumanggi, paayon na naka-uka.

Ang sorrel ay namumulaklak mula Abril hanggang Agosto. Lumalaki ito sa basa-basa na makulimlim at mabulok na mga lugar (madalas sa mga kagubatan ng beech at spruce). Sa ating bansa ang halaman ay ipinamamahagi halos sa buong bansa (hindi kasama ang baybayin ng Itim na Dagat at kapatagan ng Danube), sa mga paanan at bundok, mula 400 hanggang 2000 m sa taas ng dagat. Bilang karagdagan sa Bulgaria, ang sorrel ay matatagpuan sa buong Europa, Hilagang Asya, Hilagang Amerika.

Mga uri ng sorrel

Ang oxalis deppei ay isang species kalungkutankilala bilang halaman ng kaligayahan o ang iron cross. Ang oxalis deppei ay isang halaman na bombilya na ang mga bombilya ay tungkol sa 5 cm ang haba at 3 cm ang lapad. Ang tinubuang-bayan ng species na ito ay Mexico. Ang sorrel na ito ay mukhang isang malaking apat na dahon na klouber at namumulaklak sa pula.

Ang isa pang tanyag na species ay ang South African Oxalis bowieana, na namumulaklak sa tag-init at tagsibol na may kulay-rosas-pulang kulay. Ang Oxalis carnosa, katutubong sa Chile at Peru, ay nagpapahanga sa mga dilaw na bulaklak nito sa tagsibol. Ang oxalis regnelli ay nagmula sa Timog Amerika at namumulaklak halos buong taon na may puting mga bulaklak na kahawig ng gunting na pinutol sa itaas at mga dahon ng three-leaf clover.

Ang isang napakagandang at kagiliw-giliw na species ay ang Oxalis debilis, na kilala bilang ghostly sorrel at malaking bulaklak na kastanyo. Ang species na ito ay nailalarawan sa pamamagitan ng maselan at malalaking kulay-rosas-lila na kulay.

Ang indibidwal na species at variety kalungkutan magkakaiba sa hugis at kulay ng mga dahon. Mayroong cyan, mas magaan o madilim na berde, napakalaki, katamtaman o maliit, atbp. Iba't ibang mga pamumulaklak sa iba't ibang oras. Ang Oxalis deppei ay namumulaklak mula Oktubre hanggang Disyembre, habang ang Oxalis regnellii sa buong tag-init.

Komposisyon ng sorrel

Naglalaman ang acid ng mga asing-gamot ng oxalic acid, kabilang ang acidic potassium oxalate, oxidizing enzymes, flavonoids, bitamina C, carotene-free na mga organikong acid at iba pa.

Lumalagong kalungkutan

Ang oxalis deppei ay maaaring iwanang labas mula sa kalagitnaan ng Mayo at manatili doon bago ang mga unang frost sa taglagas. Gayunpaman, ang mga bombilya ay dapat na malinis ng lupa at itago sa isang tuyo at cool na basement. Mula sa Abril ang mga batang bombilya ay nakatanim sa nakararaming humus na lupa.

Ang apat na dahon na klouber ay masaganang natubigan, nakakapataba bawat linggo sa panahon ng pamumulaklak.

Matagumpay na lumalaki ang oxalis regnellii sa bahagyang lilim na may sapat na kahalumigmigan at lamig. Masarap sa pakiramdam sa mga hindi nag-init na silid, ngunit hindi gusto ng mga draft. Sa panahon ng paglaki, ang bulaklak ay dapat na regular na natubigan. Sa taglagas, dapat mong alisin ang mga bombilya mula sa lupa at itago ang mga ito sa isang cool na tindahan. Nakatanim sila sa tagsibol.

Kung hindi man, ang karaniwang denominator para sa parehong species ay mas gusto nila ang magaan at regular na patubig, at sa mga buwan ng taglamig ay hindi nila kinaya ang napakainit na mga silid.

Koleksyon at pag-iimbak ng sorrel

Para sa mga layunin ng gamot, ang mga sariwang tangkay ay ginagamit tulad ng dati kalungkutan. Ang nasa itaas na bahagi ng halaman ay ani habang namumulaklak. Ang nakolektang materyal ay nalinis ng hindi sinasadyang mga impurities, abo at basura, pagkatapos ay inilagay sa mga basket, basket, atbp., Nag-iingat na hindi crush at durugin. Hindi rin ito dapat ihalo sa iba pang mga species ng genus Kiseliche.

Mga pakinabang ng sorrel

Ang sorrel ay may maasim na lasa, kaya't ang pangalan nito. Ang halaman ay ginagamit para sa mga layuning nakapagpapagaling, at sa kung saan inilalagay ito sa mga salad bilang isang pampalasa upang lumikha ng isang maasim na lasa. Normalisa ng Sorrel ang nabawasan na kaasiman ng gastric juice, nagpapabuti ng gana sa pagkain at ginagamit sa achilles gastritis.

Aksyon nito kalungkutan dahil sa mayamang nilalaman ng mga acidic na sangkap: oxalic acid, acidic calcium oxalate at oxidizing enzyme. Ang Sorrel ay mayaman din sa mga bitamina (ascorbic acid, rutin, carotene - provitamin A) at ang aplikasyon nito ay tumutulong upang maitama ang karaniwang nangyayari pagkatapos ng winter hypovitaminosis. Ang Sorrel ay isa sa mga unang berdeng halaman na lumitaw sa bukid sa unang bahagi ng tagsibol.

Sa aming katutubong gamot, ang sorrel ay ginagamit bilang isang diuretic at bilang isang aktibong prophylactic sa atherosclerosis. Ayon sa iba pang mga pahiwatig, ang halaman ay epektibo sa pinsala sa atay na sinamahan ng paninilaw ng balat.

Ang sorrel ay kinuha sa anyo ng decoctions at infusions. Mayroon itong choleretic, diuretic at anti-inflammatory effects. Ginagamit ito para sa metabolic disorders, halitosis, sa mga kaso ng hindi pagkatunaw ng pagkain, heartburn at pagsusuka.

Noong nakaraan, ang halamang gamot ay ginamit bilang isang pangontra sa mercury at pagkalason sa arsenic, ginagamit ito upang gamutin ang mapanirang scurvy. Mula sa pinatuyong dahon ng sorrel pulbos ay ginawa, na kung saan ay iwisik sa purulent na mga sugat.

Ang mga dahon ng sorrel ay gumagawa ng mga kristal na sumisira sa kalawang at mga mantsa ng tinta. Kahit na ngayon, ang Oxalis ay maaaring magamit bilang isang paraan ng pagpapanumbalik ng ningning ng mga kulay ng tisyu.

Maasim na cream sa pagluluto

Ang mga bombilya ng kalungkutan ay isang napakasarap na pagkain sa Mexico, at ang mga dahon nito ay ginagamit bilang karagdagan sa mga salad, ngunit hindi sa sobrang dami dahil, tulad ng nabanggit na, naglalaman ang mga ito ng oxalic acid. Ito ay matatagpuan sa maraming iba pang mga halaman tulad ng rhubarb at spinach. Ang mga dahon ay may maasim na lasa tulad ng sorrel. Ang isang pakurot ng sorrel ay maaaring matagumpay na mapalitan ang tsaa ng lemon. Maaaring gamitin ang Sorrel sa halip na suka sa mga pinggan ng karne at isda.

Ang mga sariwang dahon ng Oxalis ay nagpapayaman sa mga pinggan, salad at nagbibigay ng isang kaaya-ayang aroma sa mga sopas. Ang maasim na cream ay angkop ding sangkap para sa mga sandwich. Uminom ng mga dahon ng sorrel sa lupa, pinatamis ng pulot, pinalamig at pinapresko sa mga maiinit na buwan. Ang mga pinatuyong dahon ng halaman ay maaari ring idagdag sa mga siryal upang ma-acidify ang mga ito. Bilang karagdagan sa mga salad, ang sorrel ay maaari ding idagdag sa mga meatball ng patatas. Bibigyan sila ng hindi pangkaraniwang ngunit kagiliw-giliw na panlasa.

Mga pinsala mula sa sorrel

Hindi ito dapat labis na pag-inom ng hindi acidic, tulad ng sa mas malaking dami ng halaman ay maaaring maging sanhi ng pangangati ng bato. Ang paggamit ng sorrel ay dapat na limitado sa kaso ng mga karamdaman sa pamumuo ng dugo, pati na rin sa kaso ng pagkahilig sa mga seizure.