Mga Pagkakaiba-iba Ng Olibo

2024 May -akda: Jasmine Walkman | [email protected]. Huling binago: 2023-12-16 08:38

Ang olibo ay isang partikular na mahalagang prutas. Maraming mga nilinang pagkakaiba-iba nito, kung saan, depende sa kanilang malawakang paggamit para sa pagkuha ng langis ng oliba, ay higit o hindi gaanong kilala.

Ang pagkakaiba-iba ng "Arbequina" ay lumago sa Espanya, Argentina at maraming iba pang mga lugar. Ang pagtatanim mula dito ay maaaring lumago nang maayos sa isang lalagyan ng palayok at nagtatanim ng mga olibo halos sa bahay. Ang prutas ay maliit, kulay-lila-itim na kulay, na may mataas na konsentrasyon ng langis at may isang hindi nakakaabala na prutas na lasa ng isang halamanan. Dahil sa mataas na nilalaman nito ng linoleic acid at ang ugali na mag-oxidize, ang langis ng oliba ay dapat itago sa isang cool at madilim na lugar at mabilis na natupok pagkatapos buksan ang bote.

Mahusay na idagdag ito sa mga sariwang salad at maiwasan ang paggamot sa init nito, dahil mabilis na sumingaw ang mga mabangong sangkap. Mungkahi para sa paghahatid ng "Extra Virgin" na langis ng oliba mula sa iba't ibang mga olibo: ihalo ang langis ng oliba sa sariwang tinadtad na bawang, asin sa dagat at sariwang makinis na tinadtad na mga kamatis, pagkatapos ay ilagay ang mini-salad na ito sa isang toasted slice.

Ang pagkakaiba-iba ng "Cailletier" ay matatagpuan higit sa lahat sa sariling bayan nitong Pransya at Italya. Maaari din itong matagpuan sa ilalim ng isa pang pangalan: "Niçoise". Ito ay sapagkat ang mga olibo mula rito ay ang pangunahing sangkap sa isang tanyag na Pransya na salad, na tinawag na eksaktong "Niçoise Salad" at kung saan nagmula sa lungsod ng Nice. Ang mga itim na olibo na ito ay kapwa angkop para sa paggawa ng langis ng oliba at para sa pagkonsumo bilang isang prutas. Sa kabila ng kanilang medyo malaking bato, hanggang sa 25% langis ng oliba ang maaaring makuha mula sa kanila. Ang lasa nito, na kahawig ng mga almond at hazelnuts, ay kaaya-aya, magaan at ginugusto ng mga taong sanay na gumamit ng pangunahin pang uri ng langis.

Ang Hojiblanca ay isang partikular na mahalagang pagkakaiba-iba ng oliba sa Espanya at literal na nangangahulugang "puting dahon", na nagmula sa puting kulay sa loob ng mga dahon ng puno nito. Ang langis ng oliba mula sa mga olibo na ito ay ang pinaka ginustong at biniling produkto sa merkado ng Espanya, at ang mga export ay sumasaklaw sa higit sa 70 mga bansa. Mainam ito para sa pagprito at para sa paggawa ng tinapay at pasta. Ang langis ng oliba na ito ay mayroon ding mataas na porsyento ng mga fatty acid (75). Ang nilalaman ng mga puspos na fatty acid ay ang pinakamababang kumpara sa iba pang mga tatak ng langis ng oliba, na ginagawang perpekto para sa mga pagdidiyeta. Ang prutas ng "Hojiblanca" ay medyo malaki at lila-lila, hindi pa gaanong matanda ay may kaunting mapait na lasa. Labis na ginustong bilang isang mesa ng oliba dahil sa matibay na laman na balat.

Ang mga ollandong Aglandau ay lumalagong pangunahin sa Pransya, kung saan nagmula ito, at ang kanilang mga taniman ay matatagpuan sa Azerbaijan at Ukraine. Ang kanilang langis ng oliba ay kilala sa mahusay na kalidad at pangmatagalang imbakan. Amoy ito tulad ng "almond", "green apple" at mainam para sa pagluluto ng baboy. Ang mga olibo na ito ay katamtaman ang laki, magkaroon ng isang mas prutas-matamis na lasa, berdeng kulay at mahirap alisin ang bato. Maaari silang magamit sa paghahatid ng keso at mga salad, tulad ng mga table olive. Ginamit bilang tanyag na bilang "Beruguette".

Ang Kalamata / Kalamata / ay isang Greek variety ng mga olibo. Ang kanilang hinog na prutas ay maitim na lila, malambot at mataba. Kadalasang ginagamit bilang isang mesa ng oliba, pati na rin sa pag-canning ng suka ng alak o langis ng oliba. Ang Kalamata ay makikilala na puno ng oliba dahil sa hindi karaniwang malalaking dahon nito - hindi bababa sa dalawang beses na mas malaki sa ibang mga pagkakaiba-iba. Kapag napili ang mga olibo, dapat silang ilagay sa tubig o light brine ng halos isang linggo.

Pagkatapos ay ginagamot ang mga ito sa suka ng alak o sa maalat na brine kasama ang isang layer ng langis ng oliba at sa wakas ay natatakpan ng mga hiwa ng limon. Maaaring putulin ang mga olibo upang paikliin ang proseso. Ang mas mahabang paraan ng pagproseso ng mga ito ay nagsasangkot ng pag-aayos at pagbabad sa kanila sa isang lata ng tubig na asin sa loob ng halos 3 buwan. Ginagawa ito upang matanggal ang kanilang matinding kapaitan. Ang langis ng oliba mula sa "Kalamata" na mga olibo ay may banayad na damong panlasa.

Ang "Picholine" ay isang malawak na pagkakaiba-iba ng French olive. Kilala rin ito sa iba pang mga pangalan: "Colliasse", "Fausse" (Lucques), "Piquette". Ito ay mula sa iba't ibang ito na ginawa ang mga cocktail, kung saan, bilang isang hindi maiiwasang sangkap at upang makumpleto ang dekorasyon, naroroon ang olibo. Ang mga prutas ay katamtaman ang sukat, mapusyaw ang berde na kulay, bahagyang malutong, maselan at bahagyang maalat sa panlasa, sapagkat karaniwang ibinebenta na de-lata at inatsara. Ang "Picholine" ay isa ring mainam na oliba para sa dekorasyon ng mga sandwich at salad. Sa paggawa ng langis ng oliba, ang mga prutas nito ay pipiliin kaagad pagkatapos magsimula silang dumilim. Ang lasa ng langis ay prutas at implicitly mapait.

Ang pagkakaiba-iba ng "Bosana" ay pinaniniwalaang nagmula sa Espanya. Matatagpuan din ito sa ilalim ng iba`t ibang mga pangalan: "Palma", "Aligaresa", "Algherese", "Tonda di Sassari", "Sassarese", "Olia de Ozzu", "Olieddu", "Sivigliana piccola" at "Bosinca". Mayroong malawak na pagtatanim sa isla ng Sardinia mula rito. Ang "Bosana" ay madaling ibagay na pagkakaiba-iba at maaaring lumaki sa mga masamang kondisyon. Katamtaman ang sukat, pangunahing ginagamit ang mga ito para sa pagkuha ng langis ng oliba. Ang kanilang panlasa ay inilarawan bilang: prutas, bahagyang mapait at matalim. Madali silang napili - sa simula ng pagkahinog. Ang mas malaki at mas hinog na prutas ay kinakain bilang isang mesa ng oliba - itim ang kulay.